[ Latin ] Lettre 1391 

Amplissimo et Clarissimo Viro Domino Petro Baelio Th. Crenius s[alutem] d[icit]

Sicuti gratâ tuâ me hîc vivere debere consuetudine privatum, semper cordi meo doluit : ita longum tuum silentium ¹ in doloris cumulum accessit. Putavi enim aut Te à nobis abalienatus, aut oblitum nostri fuisse, licèt nos nostris non defuerimus partibus, quotidie ex amicis ad nos invisentibus Rotterodamensibus, quomodo te haberes, inquirentes, et Te vivere, accipientes ; quod ut diu sit, apud DEUM ago. Monstravit hic mihi unus ex amicis, TE multos inter egregio in • Tuo opere et me, unum è multis, adduxisse ², quod quô minus mereor, eô magis studebo, in qualibuscumque scriptis meis Tui me fuisse observantissimum patefacere seculo ; Mihi sufficit posteritatem aliquando scituram, nos Tibi non fuisse ignoratos[.] Quæ de Allixio mones secundæ fortè nostrarum Animadversionum partis illius editioni addam, quam non despero, cùm partem primam semel atque iterùm nos apud in Belgio evulgatam, iam Oxonii tertiùm curent, à me multis modis auctam et emendatam, secunda enim editio hic me clam edità est vitiosissimà. De Plinii Basileensi à Gelenio annô MDXXV. publicata editione ³ nihil mihi compertum est, planéque credo erratùm in numero 2 pro 3 esse. Quod primùm editus sit Veronæ an[no] M CCCC LXVIII. deinde Romæ et Parmæ an[no] M CCCC L XX. et paullo pòst Venetiis annô M CCCC LXXII. in fol[io] adcurante Joh. Andreâ Valeriensi in Corsica Episcopô, TE non fugere potest. Scriptores in eum recenset Joh. Harduinus ⁴. Vitam Joh. Valentini Andreæ nunquam habui, sed extare scio ⁵. Destituor etiam parte I. et II. Oration[um] Ciceronis, non III. quam habeo, in quas non Jacobus, sed Joannes Sturmius præfatus est ⁶. Ceterùm si ulla officii ratio TIBI a me proficisci possit, quantum eniti navàreque possum, libenter præstabo ; et si cæteris minus queo rebus, amore certe gratique animi significatione et litterarum etiam crebrìtate tibi respondebo. Vale.